Kostrzewa Duvala

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kostrzewa Duvala
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

wiechlinowate

Rodzaj

kostrzewa

Gatunek

kostrzewa Duvala

Nazwa systematyczna
Festuca duvalii (St.-Yves) Stohr
Wiss. Z. Martin-Luther-Univ. Halle-Wittenberg, Math.-Naturwiss. Reihe 4: 732 1955

Kostrzewa Duvala (Festuca duvalii (St.-Yves) Stohr) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych. Występuje we Francji, Belgii, Niemczech, Czechach, Słowacji i Polsce[3]. W Polsce jest gatunkiem nieczęstym; rośnie głównie we wschodniej części kraju[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Silnie owoszczona roślina[5].
Łodyga
Gładkie źdźbło o wysokości 20-40 cm[5].
Liście
Prawie gładkie, cienkie, o średnicy 0,2-0,8 mm. Sklerenchyma w postaci trzech odrębnych pasm. Pochwy liściowe nagie[5].
Kwiaty
Zebrane w 3-6-kwiatowe kłoski o długości 5-8 mm, te z kolei zebrane w gęstą i skupioną wiechę o długości 2-7 cm. Plewka dolna orzęsiona, o długości 4-5,5 mm. Ość plewki dolnej nie dłuższa niż 1/3 długości plewki[5].
Owoc
Ziarniak[5].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od maja do czerwca. Rośnie w suchych murawach. Liczba chromosomów 2n = 28[5].

Zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]

Roślina umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii DD (stopień zagrożenia nie może być określony)[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-12-06] (ang.).
  3. Festuca duvalii na Plants of the World. [dostęp 2017-12-06]. (ang.).
  4. Zając A., Zając M.: Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej, Instytut Botaniki, Uniwersytet Jagielloński, 2001. ISBN 978-83-61191-72-8.
  5. a b c d e f Rutkowski Lucjan: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  6. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.